Bridging the Continental divide: neo-Latin and its cultural role in Jacobean Scotland, as seen in the Delitiae Poetarum Scotorum (1637)

  [p301]

Ευκτικοπαραινέτον, ad Sereniβimum & Invictiβimum Principem Iacobum Britanniarum Regem, & c.

Ecce dies rediit niveo signanda lapillo,
aut Cressâ, aut si qua est, nobiliore nota.
Conscia divini partus, uberrima messis
ingeniis, Musis optima materies.
Phœbe veni rutilos auro redimite capillos,
Parnassum, & Xanthi linque fluenta vagi.
Indue Sidonio tinctam bis murice vestem,
neve arcum pigeat condere, sume lyram.
Lux fidibus celebranda tuis, fidibusque sororum,
hâc nata Aonii est gloria prima chori.
Nascenti laetum Parcae cecinere triumphum,
et dederant uni tres tria sceptra Deae.
Dicite Io cives, & Io bis dicite cives,
natalis nobis omnibus iste dies.
Hausimus ex illo nitidae primordia lucis,
cœpimus atque aura liberiore frui.
Pallentes violas, nardumque, thymumq[ue] crocumq[ue]
congerite, & pictis lilia mixta rosis.
Farre pio, & casta proni veneremur acerra,
sacrificisque crepent mascula thura focis.
Qualia odoratis nascuntur plurima glebis,
quae Saba, vel dives qualia mittit Arabs.
Pulsentur pelves, & tintinabula fanis
omnibus, auspicio lux eat ista bono.
Ah quid cessamus resides in vota, precesque?
Lux monet haec summum sollicitare Deum.
Non te summe parens Ophyres jam poscimus aurū[m],
non petimus culti jugera lata soli;
sed Regi firmam per saecula plura salutem,
nostra sit ut salvo Principe firma salus.
Iam decies quinos egit feliciter annos,
o decies denos adde benigne parens.